Duszo Chrystusowa

Anima Christi...sanctifica me!

Duszo Chrystusowa, uświęć mnie

Corpus Christi...salva me!

Ciało Chrystusowe, zbaw mnie,

Sanguis Christi...inebria me!

Krwi Chrystusowa, napój mnie.

Aqua lateris Christi...lava me!

Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie.

Passio Christi...conforta me!

Męko Chrystusowa, pokrzep mnie

O bone Jesu...exaudi me!

O dobry Jezu, wysłuchaj mnie.

Intra vulnera tua...absconde me!

W ranach swoich ukryj mnie.

Anima Christi...sanctifica me!

Corpus Christi...salva me!

Sanguis Christi...inebria me!

 Aqua lateris Christi...lava me!

Ne permittas a te...me separari!

Nie dopuść mi oddalić się od Ciebie.

 Ab hoste maligno...defende me!

Od złego ducha broń mnie.

In hora mortis meae...voca me!

W godzinę śmierci wezwij mnie.

 Anima Christi...sanctifica me!

 Corpus Christi...salva me!

Sanguis Christi...inebria me!

Aqua lateris Christi...lava me!

Et iube me...venire ad te!

I każ mi przyjść do siebie

Ut cum Sanctis tuis...laudem te!

Abym z świętymi Twymi chwalił Cię,

 Per infinita saecula...saeculorum... Amen

Na wieki wieków. Amen.

.

,

tłumaczenie staropolskie ks. F. X. Głodkiewicza, Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r., s. 331-332:

 Niech mię poświęci Dusza Chrystusowa,

Ciało najświętsze zbawi i zachowa

Na on dzień wielki zmartwychwstania chwały,

Na żywot przyszły, żywot wiecznotrwały. Niech mię Krew Jego najdroższa napoi, Skruszy me serce, żądze uspokoi;

 Świętego Boku niech obmyje woda, Nowej ozdoby duszy mojej doda.

W tęsknej pielgrzymce życia, w skonu chwili,

Męka Jezusa wesprze i zasili. Co trwoży, męczy, poniża i smuci, W korzyść zbawiennej zasługi obróci. Grzechem rannego uzdrów Twemi Rany, Do Serca przyjmij, Zbawco mój kochany.

 Racz mię ożywić, natchnąć Duchem Twoim, Racz mię zapalić miłości płomieniem. Napełnij łaską, mądrością, pokojem, Widzenia Ciebie gorącem pragnieniem; Twoją pięknością pociągnij ku sobie, Dobrocią Serca uwesel strapione; 

Niechaj mam w każdej pokusie i próbie, Na Twem świętym Krzyżu pomoc i obronę.

 O dobry Jezu, wysłuchaj wołanie, By mię piekielne mocy nie zwalczyły; W Rąk, Nóg i Boku otwartego ranie, Daj mi schronienie i przytułek miły.

Od złośliwego broń nieprzyjaciela, Niechaj od Ciebie nic mię nie rozdziela;

W godzinę śmierci każ mi przyjść do siebie, Bym Cię z Świętymi wiecznie chwalił w niebie. Amen. ks. F. X. Głodkiewicz, Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r., s. 331-332. Opr. R.M.